PPB Limburg

Bij PPB Limburg zetten we ons in om samen met jou te onderzoeken welke patronen jou uit balans brengen, je verdrietig en ongelukkig maken, je een onveilig gevoel geven. We bieden je inzichten in deze ineffectieve patronen, zodat je zelf keuzes kunt maken hoe je anders met deze patronen kunt (leren) omgaan. We geloven dat ieder mens, jong of ouder, de kracht heeft om zich te ontwikkelen en te groeien. Om zich gelukkig en in verbinding met de ander te voelen.

Relatietherapie

Een veilige verbinding tussen liefhebbende partners is de sleutel tot een liefdevolle relatie Met EFT Relatietherapie wordt de negatieve cirkel waarin jullie je als koppel bevinden doorbroken. Als EFT Relatietherapeuten werken wij samen met jullie aan herstel van de veilige verbinding

Een goede gezinscultuur is essentieel.

Samen met ouders kijken wij naar welke boodschap er onder het gedrag ligt. Wat maakt dat het kind niet lekker in zijn vel zit en wat is er nodig om dat te verbeteren. Wij geven jullie als ouders zicht op wat er speelt en jullie de handvatten het gedrag om te buigen.

Psychosociale therapie

De persoonsgerichte psychosociale therapie helpt je jouw blokkades te herkennen en ermee om te gaan. Je leert beter je eigen mogelijkheden te benutten en je beperkingen te onderkennen. De psychosociale therapie richt zich op de jouw ontwikkeling. Je eigen mogelijkheden en kwaliteiten staan centraal. Hiermee wordt er niet alleen aan je psychische en lichamelijke klachten gewerkt, ook aan het algehele welzijn zoals geluk, zingeving en gezondheid.

Supervisie

Wil je jezelf als professional ontwikkelen? Wil je je competenties meer zichtbaar maken? Wil je groeien in je rol als hulpverlener? Supervisie ondersteunt je in dit proces door te reflecteren vanuit je dagelijkse praktijk en maakt de vertaling vanuit je eigen denken, handelen en voelen.

Diagnostiek

“Wat is er met mijn kind aan de hand?”Om antwoord te krijgen op die vraag doen wij onderzoek. Soms is het snel duidelijk. Soms is het nodig om meer onderzoek te doen om te bepalen wat nodig is. Er wordt informatie verzameld en geanalyseerd. Dat doen we door het voeren van gesprekken, het invullen van vragenlijsten of het doen van een observatie. We kijken waar de jeugdige en ouders goed in zijn. Ook bekijken we hoe het komt dat problemen niet overgaan. Als we inzicht hebben in de problemen en de mogelijkheden kunnen we bieden wat nodig is om de beoogde resultaten te behalen.

Jeugdhulp

Wij bieden integratieve therapie aan voor kinderen en jongeren. Dat wil zeggen we naar jou kijken met alle aspecten die daar bij horen. Je gedrag, jouw lichaam, wie je bent (jouw identiteit), waar je stress van krijgt, onverwerkte ervaringen in het verleden, jouw gezin en je vrienden en school (jouw sociaal netwerk). We sluiten hierbij aan wat jij voelt en ervaart.

Pubers die zich losmaken

Ouder van één of meerdere pubers zijn is net als leven in een andere dimensie. Hun dimensie wel te verstaan. Het gezamenlijke leven zoals je het kende met je gezin is voorbij; eet- en slaaptijden zijn gewijzigd en andere vanzelfsprekende gezamenlijke gezinsactiviteiten zijn ook gestopt. Met veel overredingskracht en lichtelijk schuldgevoel oproepend wordt er nog wel eens een spelletje gedaan samen of een uitje. Nu is dit vanuit het perspectief van de ouder geschreven. Maar we zien daarnaast in onze praktijk ook een veel 15 tot 17 jarige jongeren die dit vanuit een heel ander perspectief zien. Die zijn zich namelijk steeds meer los aan het maken van het gezin. Zoals in hun leeftijdsfase gebruikelijk is en zelfs noodzakelijk is, om vervolgens op eigen benen te leren staan.

Alleen niet iedere puber tracht dit pad aan te gaan met rustige stapjes of slenterend. Sommige rennen het pad op zonder om te kijken. Met alle gevolgen van dien; dat ze struikelen of de weg kwijtraken. En ouders zijn daar juist zo bang voor, want dan heb je als ouder al die voorgaande jaren trachten te voorkomen dat ze al te hard ‘op hun bek gaan’ of je ze kwijtraakt. Er is geen kant en klare formule om te zorgen dat het losmakingsproces van je puber met jou als ouder goed verloopt. Het is koorddansen, laveren, onderhandelen.

Maar sommige pubers voelen een nood of zien een reden om zich met wat meer crisis dan een andere puber los te rukken van hun stamgezin. Vanuit de gezinstherapie kunnen ze zien dat deze nood of reden zijn oorsprong heeft in de gezinsrelaties, maar dat maakt de crisis niet minder erg. Want dan denk je als ouder of kind dat je investering in deze relatie voor niets is geweest. Onbedoeld is er een patroon ontstaan waardoor het losweken niet geleidelijk kan gebeuren lijkt wel. En kunnen we nog terug? Terug naar toen we voelden dat alles nog veilig was voor je kind, je nog invloed had op je kind, vragen ouders zich af. Helaas, terug kan niet meer, wel vooruit.

Youssef is 17 en Samira is 15 jaar. Met name Youssef is bezig zijn leven buiten zijn gezin meer vorm te geven; met vrienden hangen, een baantje. Samira voelt zich somber en trekt zich veel terug. Youssef geeft aan dat hij vindt dat zijn ouders zich te zeer bemoeien met hem. Hij is toch verantwoordelijk voor zijn schoolprestaties, daar hoeven zij zich niet druk over te maken. Ik beaam zijn verantwoordelijkheid maar benoem ook dat, of ze zich nu wel of niet bemoeien, hun zorgen over zijn verminderde schoolprestaties zullen net zo groot zijn. Youssef ziet dit ook zo. Hij begrijpt dat ze alleen maar willen helpen, alleen voelt het niet altijd als hulp. Samira, zijn zus, benoemt en laat zien in de opstelling met poppetjes dat ze vindt dat de ogen van haar ouders op haar en een beetje op haar broer gericht zijn. Ze voelt alle spanningen tussen haar ouders, en door de aandacht op haar te richten lijkt het net alsof zij de bliksem afleidt. Beide ouders ervaren dit heel anders. Ze zien het als hun taak om met Youssef’s school bezig te zijn, aangezien school hen ook benadert hierover. Het was voor hen niet zichtbaar dat de spanningen die Samira voelt voor haar zo zwaar waren en afkomstig van hun gedrag. Ze herkennen de negativiteit in hun onderlinge communicatie maar ervaren dit beiden niet als hinderlijk. Hoe kan Samira voelen dat ze losser van ouders kan zijn als ze nog een taak als bliksemafleider heeft in haar beleving? En hoe kan Youssef zijn eigen verantwoordelijkheid leren dragen, zonder dat al zijn aandacht gaat naar het weghouden van zijn ouders?

In onze behandeling trachten we alle perspectieven in beeld te brengen, om hopelijk een gezamenlijk perspectief voor het gezin te creëren waar ruimte is voor hun eigen inbreng, en hun eigen proces.