Zoals al vroeger bekend was zijn de school, werkplek, sportclub, of zelfs in het gezin met je broertjes en zusjes plekken waar gepest werd. En dat online pesten een al reeds bekend gegeven is, mag ook duidelijk zijn. Maar wat dacht je van het structureel pesten van mensen uit de LHBTIQ+ doelgroep (even opzoeken als je denkt: ‘wat staat hier nu?’). En in het bejaardentehuis en in het universitair onderwijs. Pesten is een niet te onderschatten virus van de mensheid.
Twee tot drie leerlingen per basisschoolgroep worden gepest. En vaak gaat dit langdurig door, denk aan middelbare school, hoger onderwijs, stage- of werkplek. Stel je voor wat dit doet met je zelfbeeld, welzijn, gevoel van waardering.
Dit is ook het verhaal van Rick. Rick is op de basisschool flink gepest. Zelfs de kleinste details weet hij nog; met zijn fiets bij het verlaten van school ingesloten worden door medeleerlingen, niet weg kunnen. Natte propjes in zijn nek, zelfs een keer geslagen worden. Waarom weet hij niet. Ze moesten altijd hem hebben. Op de middelbare school dacht hij een andere groep kinderen te treffen, maar eigenlijk ging het daar verder. Ook hier mocht hij niet meedoen, werd hij uitgescholden, maar ook genegeerd. Een plak salami tussen zijn agenda, zijn spullen werden vernield. Thuis vertelde hij wel wat er gebeurde. Zijn ouders leefden met hem mee, maar er werd niet echt actie ondernomen. Ook niet als ouders het wel een keer ter sprake brachten op een oudergesprek. Of ja, één keer had de mentor er iets van gezegd. Het stopte toen even. Maar na een tijd begon het zelfde vervelende gedrag van zijn mede leerlingen weer. Na een tijd gaf hij het op om aan te geven bij de volwassen om hem heen. Er veranderde toch niets. Nou, wat er veranderde was dat Rick stiller werd, zijn vinger niet meer opstak in de klas, de pauze binnen en soms op de wc doorbracht.
Rick is nu psycholoog. Hij merkt echter dat hij moeite heeft in de verbinding met zijn vriendin; hij vertrouwt haar niet zijn diepste gedachten en gevoelens toe. De relatie met zijn vader omschrijft hij als slecht. In de gesprekken heeft zijn vader deelgenomen. Vaders verhaal was dat zijn zoon vanaf zijn puberteit niet toegankelijk meer was, hij kon hem niet bereiken. Dat was precies de tijd dat Rick het had opgegeven om nog te delen wat hem dagelijks overkwam…..
Pesten richt zoveel schade aan. Nu is dit het verhaal van een volwassene bij ons in de praktijk. Maar zo hebben we, nog meer dan deze volwassenverhalen, de verhalen van de kinderen in onze praktijk. Die dit nog dagelijks meemaken. Nauwelijks te stoppen door een anti-pest beleid op hun school. Soms gaat het dan buiten de schoolpoort verder.
We hebben gesprekken met de kinderen, ouders/gezin, school en proberen daarmee de omstandigheden te verbeteren. Maar waar we ook vooral mee bezig zijn is een manier te vinden voor het kind om met de nare ervaringen om te gaan.
Bron: StopPestenNu.nl